Το ταξίδι...

Τη νοητή ψυχή σου για να βρεις, αγρούς και θάλασσες να ταξιδέψεις. Μαχαίρια να σου κόψουνε τα πόδια. Αγκάθια να τρυπάνε τα πανιά. Τον ήλιο κοίτα και πρόχώρα. Η λάμψη σε καλό σου θα σου βγει. Το φόβο σου να κρύψεις απ' την μπόρα, μη και σου πλύνει την ακάθαρτη ψυχή.

Τα βήματά σου να ναι γοργά. Μικρό είναι το ταξίδι. Μη και χαθείς στ' ανήλιαγα σοκάκια. Δεν αξίζει την ψυχή σου να ξεχάσεις. Πάρε ηλιάνθεμα και σπόρους και φυλλούνιες. Και χτύπα τους σε πέτρα την αλήθεια τους να βρεις. Πιες το νερό τους και κοίταξε τον ήλιο... σε πέντε βήματα τον δρόμο σου θα βρεις.
Κοίτα μακριά, τον άνθρωπο να φεύγει κι' απ' τη σκιά του βάλε στόχο να πιαστείς. Θα ναι ταξίδι μαγικό μες στην αλμύρα, με το νοτιά να σου χαΐδεύει το κορμί. Άσε τον άνθρωπο το δρόμο του να πάρει και πιάσε το χέρι σου το δρόμο για να βρεις. Κι' αν η ταχύτητα σε κάνει και σκοντάψεις... μη φοβηθείς... μη φοβηθείς, ο πόνος σου ξυπνάει τη ζωή.

Όταν τις πύλες της ψυχής σου αντικρύσεις, και σαν δρομέας χωρίς ανάσα διακριθείς. Τότε τον άνθρωπο που θ' αντικρύσεις ν' αγκαλιάσεις. Θα' ναι κομμάτι από την άλλη σου ψυχή.