Η σιωπή με πληγώνει

Μ' αρέσει το μυαλό σου. Μιλάς και καρφώνομαι στις λέξεις. Νοήματα χωρίς σκοπό, απλά για μένα. Ήχοι,ψίθυροι στο αυτί μου με τρελαίνουν. Ζητώ την άκρη τους να βρω να τη φιλήσω. Δάκρυα να τρέξουν από ιδρώτα. Χτυπήματα, το στέρνο μου να σπάνε. Σιωπή... αχ τι σιωπή. Τα αυτιά μου με πονάνε και παρασέρνουν την καρδιά μου στο χορό. Θρήνος για την απουσία. Όχι σπαραγμός. Είναι σιωπηλός ο δυνατός ο πόνος. Εκείνος που με μιας σε χαρακώνει και θρύψαλα σου κάνει τη ζωή. Αχ τι σιωπή... γιατί; Γιατί; Πονάει η ψυχή μου να τη ζει. Τα μάτια μου πονάει η σιωπή. Το δρόμο της γιατι δε χάνει, να βρει κάποια άλλη ζωή να τιμωρεί. Αυτή η σιωπή... πληγή. Θανάτου ίση. Ζητά με την καρδιά μου να τραφεί. Το αίμα μου να πιει να δροσιστεί. Σαν χάρος μες στη βάρκα να με πάρει. Ταξίδι στη σιωπή για να με πάει.